بررسی غلظت آرسنیک در آب، رسوب، گیاه نی و ماهی کاراس در تالاب زریوار

در تحقیق حاضر به بررسی غلظت آرسنیک در بخش­های مختلف پناهگاه حیات­وحش تالاب زریوار واقع در استان کردستان پرداخته شده است. بخش­های مورد مطالعه شامل آب، رسوب سطحی، گیاه نی (phragmites australis) و ماهی کاراس (carassius auratus) می­باشند. نمونه­برداری در اردیبهشت سال 1390 و از تعداد شش ایستگاه انجام شد که دو ایستگاه فاقد پوشش گیاهی بودند. نمونه­های ماهی نیز بدون در نظر گرفتن ایستگاه­ها و فقط از بخش شرقی تالاب برداشت شد. جهت هضم نمونه­ها بر حسب نوع نمونه از hno3، hcl و hclo4 استفاده گردید و قرائت تمامی نمونه­ها با استفاده از بخش کوره دستگاه جذب اتمی انجام شد. نتایج نشان داد که اگرچه میانگین غلظت آرسنیک در آب (n.d)، ماهی کاراس (mg kg-1 w.w. 41/0) و گیاه نی (mg kg-1 w.w. 16/0) کمتر از استاندارهای جهانی است اما در رسوبات (mg kg-1 d.w. 30/6) در محدوده نسبتاً آلوده قرار دارد (بخصوص در بخشهای شمالی و شرقی). نتایج بررسی همبستگی بین غلظت آرسنیک در رسوب با عمق نمونه­برداری نشان داد که با افزایش عمق، غلظت کاهش می­یابد (59/0- = r). همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که ارتباط مثبت و معنی­داری بین طول کل ماهی کاراس و غلظت آرسنیک موجود در بافت عضله وجود دارد (65/0= r)، بعبارتی در ماهی­های بزرگتر، غلظت آرسنیک بیشتر از ماهی­های کوچک و نابالغ است